၂၂-၂-၂၀၁၃

          ၂၂-၂-၂၀၁၃ ေန႔ဟာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အမွတ္စဥ္ ၄၃ ဗိုလ္ေလာင္းသင္တန္း ရဲ႕ အထိမ္းအမွတ္ေန႔ ျဖစ္ပါတယ္။ အျခား အပတ္စဥ္မ်ားက သူတို႔ အပတ္စဥ္ေန႔အျဖစ္ ေက်ာင္းဆင္း ျပန္တမ္းဝင္ ခန္႔အပ္ခံရတဲ့ေန႔ကို သတ္မွတ္ၾကေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကေတာ့ ေက်ာင္းဆင္းဖို႔ ၄၃ ရက္အလို၊ ေက်ာင္းသားဗ်ဴဟာနံပတ္ ၄၃ အပတ္စဥ္အလံေတာ္ ဆင္ယင္တဲ့ေန႔ကို အပတ္စဥ္ေန႔အျဖစ္ သတ္မွတ္ခဲ့ၾကတာက ကြ်န္ေတာ္တို႔ အပတ္စဥ္ရဲ႕ ထူးျခားခ်က္ ျဖစ္ပါတယ္။ ၂၀၀၁ ခုႏွစ္ ဧၿပီလ ၆ ရက္ေန႔မွာ ေက်ာင္းဆင္း ျပန္တမ္းဝင္အျဖစ္ ခန္႔အပ္ခံရၿပီးေနာက္ အပတ္စဥ္ အထိမ္းအမွတ္ အလံေတာ္ကို ရန္ကုန္ၿမိဳ႕က ဗိုလ္တစ္ေထာင္ဘုရား ဌာပနာတိုက္မွာ သြားေရာက္ လွဴဒါန္းခဲ့တာကလည္း ကြ်န္ေတာ္တို႔ အပတ္စဥ္က စတင္ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ အေလ့အထတစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။
    ေက်ာင္းဆင္းၿပီး ပထမဆံုးက်ေရာက္တဲ့ အပတ္စဥ္ အထိမ္းအမွတ္ေန႔ကို ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ဗိုလ္တစ္ေထာင္ဘုရားမွာ က်င္းပခဲ့ပါတယ္။ က်င္းပတယ္ ဆိုတာထက္ ဘုရားမွာ ညေနပိုင္းစုေဝးၾကၿပီး ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ ျပဳၾကတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ၂၀၀၂ ခုႏွစ္ ေဖေဖၚဝါရီလ ၂၂ ရက္ေန႔မွာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဟာ ဒုတိယဗိုလ္အဆင့္သာ ရွိပါေသးတယ္။ ၄၆၄ ေယာက္ ေက်ာင္းဆင္းတဲ့ အထိမ္းအမွတ္နဲ႔ ဘုရားကို ဖေယာင္းတိုင္ ၄၆၄ တိုင္ ထြန္းညွိပူေဇာ္ၿပီး အလွဴေငြမ်ား လွဴဒါန္းခဲ့ပါတယ္။ အဲသည္တိုေတာင္းတဲ့ အခ်ိန္အတြင္းမွာေတာင္မွ ေက်ာင္းဆင္းခဲ့တဲ့ အေရအတြက္ မျပည့္ေတာ့ပါဘူး။ တစ္ေယာက္ေလ်ာ့ေနပါၿပီ။
    ဒီလိုနဲ႔ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း ေဖေဖၚဝါရီလ ၂၂ ေန႔ ေရာက္လုၿပီ ဆိုတာနဲ႔ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ ျပဳဖို႔ ျပင္ၾကဆင္ၾက၊ အဲသည္ေန႔ဟာ ရံုးဖြင့္ရက္ျဖစ္ေနတယ္ဆိုရင္ အနီးဆံုး အားလပ္ရက္ တစ္ရက္ရက္မွာ က်င္းပဖို႔ အစီအစဥ္ ဆြဲၾကနဲ႔။ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၂၂ ဟာဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေတြရဲ႕ စည္းလံုးညီညြတ္မႈကို ေဖာ္က်ဴးရာ ကုသိုလ္ျပဳရာ ဆံုဆည္းၾကရာ ေန႔တစ္ေန႔ ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။
    ေက်ာင္းဆင္းကတည္းက ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၂၂ ရက္ေန႔ေပါင္း ၁၁ ခါ ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့့ၿပီးပါၿပီ။ ေလာကဓမၼတာအရ ေက်ာင္းအတူဆင္းခဲ့ၾကတဲ့ ညီအစ္ကိုတစ္ေတြဟာ တစ္ႏွစ္ၿပီး တစ္ႏွစ္ ေလ်ာ့ေလ်ာ့လို႔သာ လာတာနဲ႔အမွ် ညီအစ္ကိုေတြရဲ႕ သံေယာဇဥ္ နဲ႔ စည္းလံုးညီညြတ္မွဳေတြဟာလည္း တိုးတိုးလို႔သာ လာပါေတာ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ၄၃ ညီအစ္ကိုေတြဟာ ကုသိုလ္ အတူျပဳၾက၊ အတူဆံုဆည္း စားေသာက္ၾက၊ ေဘာလံုးအတူကန္ၾက၊ အားနည္းတဲ့သူကို အားႀကီးတဲ့သူက ကူညီေထာက္မၾကနဲ႕ ခ်ီတက္ေနရင္း ႏိုင္ငံေတာ္နဲ႕ တပ္မေတာ္က အားထားရတဲ့ မိဘျပည္သူေတြကို အလုပ္အေကြ်းျပဳႏိုင္စြမ္းရွိတဲ့ သားေကာင္းရတနာေတြ ျဖစ္ေအာင္ အစဥ္ႀကိဳးစားလ်က္ ရွိေနၾကပါတယ္။

ဒီဘေလာ့ထဲမွာပဲ ေဖာ္ျပၿပီးသား ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ကို အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္လို႔ ထပ္မံ ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။

တက္လွမ္းခ်င္း ရသမ်ား

 
ဟိုေနရာဆီ ငါတို႕သည္လွ်င္
ကိုယ္စီေရာက္လာ ဟိုတစ္ခါတည့္
မ်ားစြာေသာင္းသဲ အားမာန္ခဲ၍
ဆင္ႏႊဲခ်ီတက္ ေရွ႕ဆီဆက္ဖို႕
အားတက္ဖြယ္ပ ေမ့မရ။
ခရီးအစ အတိတ္က။

ေနာက္မ်ားမၾကာ သည္ေနရာ၌
တစ္ခါျပန္ဆံု ေတြ႕ၾကတံုေသာ္
စံုလင္ျပည့္ဝ မေတြ႕ရေတာ့
ဘဝတက္လမ္း တစ္ဆင့္လွမ္းရင္း
သင္ခန္းစာေတြ ရလိုက္ၾက။
ေဩာ္ . . . ေဩာ္ သူတို႕ က်န္ခဲ့ၾက။
ေလာကဓမၼ သဘာဝ။

ယခုေရာက္လာ ဤေနရာဝယ္
တစ္ခါထပ္မံ ဆံုၾကျပန္လည္း
က်န္ရစ္သူမွာ မ်ားလွစြာမို႕
ေတြ႕သာေတြ႕ၾက နည္းလြန္းစြတည့္
ဘဝေရွ႕ဆက္ တစ္ဆင့္တက္ရင္း
ရင့္က်က္မွဳေတြ ရျပန္ၾက။
သူတို႕ထပ္မံ က်န္ခဲ့ၾက။

ေဩာ္ . . .
ခရီးအစ တူထြက္ၾကလည္း
ေလာကလမ္းမွာ မင္း သူ ငါတို႕
တစ္ခါျပန္ဆံု မျပည့္စံုနွင့္
နွစ္ခါျပန္ဆံု နည္းခဲ့တံုနွင့္
သို႕ဆံုၾကစဥ္ ေရွးယခင္ကို
ျမင္ေယာင္ေတြးေတာ ရင္ခုန္ေမာရင္း
ေနာင္ေသာအခါ ေနာင္ေနရာ၌
ငါပင္ငါမွ ပါနိုင္စ . . . ဟု
ရခဲ့သံေဝ ေတြးမိေခ်သည္
ျမင့္ေလခက္ေလ ေလာကလမ္း။
ကိုယ္စီျဖတ္သန္း တို႕ေလွ်ာက္လွမ္း။ ။
" စစ္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းဆင္း ေနာင္ညီမ်ားသို႕ . . . "
ေမာင္စိမ္းေနာင္ (လယ္ေဝး)
ဒုတိယဗိုလ္မွဴးၾကီး မ်ိဳးထြန္း (ျငိမ္း)
စတသ(၂၇)
( စစ္တကၠသိုလ္ နွစ္လည္မဂၢဇင္း ၂၀၁၀ )