တကယ္ကို နတ္ျပရတာပါ။ အစဥ္အလာ ရွိခဲ့ဖူးသလား မသိေပမယ့္ ေက်ာင္းဆင္းဖို႕ ငါးရက္အလို ၁-၄-၂၀၀၁ တနဂၤေႏြေန႕ မနက္ခင္းပိုင္း ၀တ္စံုျပည့္ စစ္ေရးျပ ေလ့က်င့္မွဳ အျပီးမွာ နည္းျပမွဴးခ်ဳပ္ ဒုမွဴးႀကီး ေအာင္ေစာ၀င္းရယ္၊ ဗိုလ္မွဴး ၀င္းႏိုင္ေသာ္ ရယ္က ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ကားေပၚတက္တက္ဆိုလို႔ တက္လိုက္သြားေတာ့ ကားဟာ ၿမိဳ႕ထဲကို ထြက္သြားပါတယ္။
ဆင္းဆင္းဆိုလို႔ ဆင္းလိုက္ေတာ့ အဖကိုးၿမိ်႕ရွင္ နတ္နန္းျဖစ္ေနပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္သားသားနားနားပါ။ နတ္နန္းေပၚတက္ေတာ့ စစ္ဖိနပ္ႀကီးေတြခၽြတ္ၿပီး ဓားေတြ တကားကားနဲ႔ တက္သြားပါတယ္။
စစ္ေရးျပမွဴးလုပ္တဲ့ဗိုလ္ေလာင္း အလံေတာ္အဖြဲ႕မွဴး၊ ေက်ာင္းဆင္းတပ္ခြဲမွဴး(၂)ေယာက္၊ ေနာက္ရံတပ္ခြဲက တပ္ခြဲမွဴး(၈)ေယာက္၊ ေပါင္း ဗိုလ္ေလာင္း (၁၂) ေယာက္တို႔ဟာ အဖကိုးၿမိဳ႕ရွင္နတ္နန္းက နတ္ရုပ္တု ေရွ႕မွာ တန္းစီရပ္ရင္းက သတိပဲဆဲြရမလိုလို၊ သက္သာပဲခြဲရမလိုလို၊ အေလးျပဳရမလိုလို၊ လက္အုပ္ ခ်ီရမလိုလို ျဖစ္ေနတုန္း ေအာင္ျမင္ခန္႔ညားတဲ့ နတ္ဆရာရဲ႕အသံက အခုလို ေပၚလာပါတယ္-
“အေဖ့ရဲ႕ေျမးေတာ္မ်ား အခစား၀င္ပါတယ္ အေဖ
စစ္တကၠသိုလ္ရဲ႕ စစ္ေရးျပႀကီး ေအာင္ျမင္ ေခ်ာေမြ႕ေအာင္ ႏိုင္ငံေတာ္ အႀကီးအကဲ ၾကြေရာက္မယ့္ အခမ္းအနားႀကီး ေဘးရန္ကင္းေအာင္ ကူညီမွိဳင္းမေတာ္မူပါ ေဘးမ်ားလည္း ရွင္းေတာ္မူပါ ရန္မ်ားလည္း ရွင္းေတာ္မူပါ အေႏွာင့္အယွက္ အတားအဆီးမ်ား ရွိရင္လည္း ပယ္ရွားေတာ္မူပါ အေဖ့ရဲ႕ေျမးေတာ္မ်ားကုိ က်န္းမာေရးကစလို႔ အစစအရာရာ ေကာင္းမြန္ အဆင္ေျပေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္ေတာ္မူပါ။
စုန္းတိုက္၊ နတ္တိုက္၊ ကေ၀တိုက္၊ အစိမ္းတိုက္၊ အင္းအိုင္ ခလွဲ႔ အေဆာင္အေယာင္မ်ားနဲ႔ မေကာင္းဆိုး၀ါး ျပဳစားထားတာမ်ားရွိရင္ ပယ္ခြင္းေတာ္မူပါ။ အေဖ့ရဲ႕နယ္ပယ္အတြင္းက သားေတာ္၊ ေျမးေတာ္တို႔ကို အာဏာစက္ ၊ ဓမၼစက္နဲ႔ ကူညီမွိဳင္းမ ေစာင့္ေရွာက္ေတာ္မူပါ။’’
.jpg)
